O Pleno aproba o nome de Xela Arias para nomear á biblioteca de Chapela

O Pleno do Concello de Redondela, celebrado o xoves 29 de novembro, acordou por unanimidade aprobar a proposta de nomear á biblioteca de Chapela co nome da poetisa e tradutora luguesa Xela Arias.

 Xela Arias. Foto da AELG

   A concelleira de Cultura , María Teresa París, expuxo a proposta, levada previamente a Comisión,  para dotar de nome a esta biblioteca que forma parte da unidade administrativa das Bibliotecas Públicas Municipais de Redondela as cales teñen como biblioteca central á Biblioteca P. M. Valle-Inclán.

 

 Xela Arias. Foto da AELG

  Xela Arias Castaño (1962-2003), foi portadora dunha poética moi persoal e audaz que aportou á poesía galega elementos innovadores, tanto no contido como na forma. Debido ao seu prematuro falecemento aos 41 anos de idade, a obra de Xela Arias é escasa pero de grande calidade de feito a poeta salienta entre os poetas galegos da xeración dos 80. Segundo palabras da Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG) "Xela cuestionou e subverteu as construcións xenéricas e lingüísticas, tamén os límites tradicionais impostos ao texto, mediante un labor creativo na que a provocación sempre estivo intimamente ligada á reflexión fonda, lúcida e intelixente".

 

 Xela Arias. Foto da AELG (http://www.aelg.org)

  O seu primeiro libro Denuncia do equilibrio (1986) presenta unha temática heterogénea onde unha deliberada despreocupación pola forma cede o protagonismo ao fondo, nel debulla obsesións que se repiten ao longo da súa obra, cun linguaxe poético persoal que poderiase calificar como vanguardista, facendo fincapé en códigos e símbolos propios. No poemario Tigres coma Cabalos (1990) hai xa unha clara evolución no estilo da poeta, coidando máis a forma e utilizando maiores puntuación e unha síntexe menos arbitraria. No seu libro Dario a Diario (1996) experimenta a maternidade dun xeito intimista. Coa súa obra Lili sen pistolas quedou finalista no prestixioso premio de poesía Esquio. O seu derradeiro libro Intempériome (2003) que non pudo presentar porque a morte a sorprendeu dúas semanas antes, deixa patente a madurez literaria e o momento creativo que vivía a autora. 

Xela Arias foi unha muller excepcional, unha galega comprometida coa cultura e coa lingua do país, coñecedora das correntes literarias que viñan de fóra fronte á temática social que mantiña a poesía galega anterior. A autora comprométese directamente na súa obra co individuo, polo que se podería afirmar que Xela Arias foi unha das principales artífices da renovación temática e estética da poesía galega podendo encaixala na corrente de "poesía da muller" e polo tanto ser precursora do literario feminino dos anos 90. 

A proposta do nome de  Xela Arias foi presentada desde a biblioteca do Instituto de Chapela onde a autora foi profesora