100 anos do suicidio de Emilio Salgari

Un dos máis importantes nomes da novela de aventuras matouse un 25 de abril de 1911 aos 49 anos. Emilio Salgari levou unha vida marcada pola tolemia e a morte. O seu pai foi o primeiro dunha cadea de suicidios familiares.
Emilio contraeu matrimonio coa actriz de teatro Ida Peruzzi e tivo varios fillos: unha rapaza, Fátima, á que seguiron tres homes. As circunstancias económicas da familia eran cada vez máis difíciles, a pesar do traballo incansable de Salgari. O seu éxito entre o público xuvenil foi crecendo, chegando algunhas das súas novelas a alcanzar tiradas de 100.000 exemplares. Con todo, o seu desequilibrio psíquico e a tolemia da súa esposa, que tivo que ser internada nun psiquiátrico preto de Turín, conducíronlle ao suicidio. Logo dun intento errado, en 1909, quitouse a vida, abríndose o ventre cun coitelo segundo o rito xaponés do seppuku, o 25 de abril de 1911. Deixou escritas tres cartas, dirixidas respectivamente aos seus fillos, aos seus editores e aos directores dos xornais de Turín. Algúns dos fillos seguiron producindo "falsos Salgari" tras a morte do seu pai. Dous dos seus vástagos varóns tampouco puideron escapar a"maldición dos Salgari", pois tamén se suicidaron aos 33 e 63 anos respectivamente.

O escritor liberaba angustias encerrado nas bibliotecas de Verona e Turín de cuxas enciclopedias sacaba o material para as súas novelas.Unha das cartas, impresionante, deixada aos seus editores:

"Aos meus editores: A vós, que vos enriquecestes coa miña pel, manténdome a min e á miña familia nunha continua semimiseria ou aínda peor, só vos pido que en compensación polas ganancias que vos proporcionei, ocupédesvos dos gastos dos meus funerais. Saúdovos rompendo a pluma. Emilio Salgari"