Xa temos cartel do Día da Biblioteca 2016!!! Precioso, eh?
Grazas a Ledicia Costas e Elena Odriozola!
Por iniciativa da Asociación
Española de Amigos del lIbro Infantil y Juvenil, desde 1997, en
colaboración co Ministerio de Educación, Cultura e Deporte, celébrase
o Día da Biblioteca, co obxectivo de concienciar á sociedade da
importancia da lectura e como homenaxe e recoñecemento á labor dos/as
bibliotecarios/as.
Este ano, as autoras selecionadas para a redacción do pregón e o deseño
do cartel que se difunde foron as gañadoras do Premio Nacional
2015, Ledicia Costas e Elena Odriozola.
O texto de Ledicia Costas na
súa versión galega, pódese ver no Blog de GÁLIX, e é o que segue:
Un vagalume é unha illa diminuta extraviada na noite máis densa. Cen
vagalumes, unha constelación misteriosa que marca o rumbo cara a outros
universos. Así, con esa estratexia de luz, organízanse os libros que
moran nas bibliotecas. Son aloumiños fosforescentes que incendian os
soños e recompoñen os corazóns grises ata facelos recobrar o seu
vermello brillante. Calquera individuo que padeza a síndrome do corazón
gris, debería poñerse en mans dun experto e visitar unha biblioteca.
Para escribir un libro, ademais de facer malabarismos coas palabras
hai que ser unha desvergonzada ou un tolo. Un atrevido, unha excéntrica
descontrolada! Levar un calcetín de lunares, outro de raias e os pelos
de punta. Unha crista como as das cacatúas sería un peiteado ben
interesante para un escritor. Só as mentes máis disparatadas son aptas
para escribir libros. Mais para custodialos non chega con ter un
desaxuste nos cables cerebrais. É indispensable ser de fóra. Un
extraterrestre. As bibliotecas albergan seres con antenas xiratorias,
cerebros milliométricos que memorizan títulos rebuscados, rimbombantes,
campanudos. As persoas que custodian os libros sempre me pareceron
criaturas singulares. Están dotadas de extremidades retráctiles que
estiran e estiran ata alcanzar aquel volume ao que semellaba imposible
acceder. E logo, coma se nada, recompóñense e todo volve á súa posición
natural. Semellan seres humanos, mais a pouco que os observes,
percibirás que non son de aquí. Unha das cousas que máis me fascina é o
seu cerebro. Parécenme tan listos! Os libros fabrican pensamentos. Pasar
tantas horas dentro dunha factoría de ideas é bo para ter un corazón
vermello e brillante e unha cabeza chea de plans fantásticos.
Alguén me contou que o 24 de outubro é o Día das Bibliotecas. Sería
xenial montar unha festa con confeti e pompas de xabón. Unha cousa
grande. A min encantaríame vestirme para tal ocasión coma o personaxe
dalgún libro, sentar na mesa dunha biblioteca da cidade onde vivo, e
agardar a que viñesen visitarme. Nas bibliotecas podes ser quen ti
queiras. Desde Mary Poppins ata Matilda. Atreyu, Drácula e ata
Pippilotta Viktualia Rullgardina Krusmynta Efraimsdotter Långstrump.
Podes poñer botas de pelo, plumas, zancos e sombreiros. Sombreiros! Iso
é! Imaxino a unha pequena lectora achegándose a min discretamente,
engaiolada polas cores e formas do meu chapeu:
—Sombrereira tola, que festa tan marabillosa! Sería tan amable de servirme unha taza de té?
Eu serviríalla con moito gusto, poñendo cara de muller refinada, e
logo as dúas faríamos a un tempo ruído ao tragar. Soaría algo así como
glup glup glup. E antes de que nos dese tempo de botarnos a rir de xeito
desenfreado, aparecería o bibliotecario, como xurdido da nada, que para
iso posúen a facultade de materializarse diante de ti no momento máis
inoportuno, e nos advertiría de que as bibliotecas non son lugares aptos
para ir merendar. Hai que recoñecer que son únicos custodiando
tesouros. Extraterrestres co corazón vermello e brillante. Que cousa tan
fantástica. Feliz Día das Bibliotecas!
Ledicia Costas
