"Foi entre as 19:00 e as 19.20 h., só o persoal da biblioteca e o coordinador dos clubs de lectura puideron acceder ao corredor pero as súas coartadas eliminábaos como posibles sospeitosos....
como puido ser?
como puido ser?
Escena do crime |
Acordoada a zona, necesitábase a un experto investigador, a alguén co "olfato" máis fino e agudo posible, necesitábase a Laura Lebrel!, investigadora astuta onde as haxa
"Laura" tomando notas e reflexionando acerca de distintas pistas |
Chegado o momento, Laura tivo que colgar a súa famosa gabardina e bolso para atender a un grande amigo ao que debe a súa vida...
Aproveitando a súa presenza e sabéndolle coñecedor das interioridades do misterio e dos crimes, fíxoo partícipe das dúbidas que lle ocasionaba o incidente e deixou nas súas mans a resolución do mesmo.
Carlos, baixo a aparencia dunha agradable e interesantísima reunión cos clubs de lectura, dedicouse a observar aos posibles implicados no feito, mentres debullaba e desentrañaba o proceso de creación da novela e da serie...
A que hora chegaran á sala infantil realmente cada un dos compoñentes do club?!...
...mentres Jerónimo, coordinador dos clubs de lectura, procedía a proxectar unha semblanza da carreira do autor, coas luces apagadas, o culpable... desfíxose das probas que o podían incriminar?!
...ou acaso nos doces, tan primorosamente presentados, se escondía algunha mestura letal inxerida pola vítima ao non ter podido resistir a avidez e tomar eses ovos de gaivota e os "caqueis" de Claudio, antes de que fosen depositados nas dependencias da sala infantil?!
Como case sempre, a resposta está nos libros:
E, agora, direivos:
Si, SON EU, o que está a describirvos estes feitos, o asasino!
Pero como non penso desvelarvos a miña identidade, quedaredes co suspense para sempre....
Pero como non penso desvelarvos a miña identidade, quedaredes co suspense para sempre....
Só afirmar unha cousa: que todos os presentes desfrutaron, desfrutamos, tanto, que quedamos con ganas de máis e, a Carlos Vila, soamente queremos dicirlle unha cousa: moitas grazas por uns momentos inesquecibles, pola túa cercanía e amabilidade e, co desexo de poder reunirnos de novo, ata sempre!!!
No hay comentarios:
Publicar un comentario