As salinas de Vigo estendíanse sobre unha área de 12.000 metros cadrados, dende onde hoxe está Marqués de Valladares até o final de Rosalía. Hai 2.000 anos estaban ao bordo do mar, hoxe atópanse a preto de medio quilómetro de distancia e a 6,60 metros de profundidade, produto do crecemento da cidade e a sucesión de capas de poboación.
Dous pisos baixo o centro de saúde atópase a salina mellor conservada de toda Galicia e un centro de interpretación onde se conta aos visitantes como se extraía o sal (mediante o método de evaporación) e os seus usos, e mesmo se apunta a posibilidade de que Vigo puidese elaborar a salsa garum, esencial na gastronomía romana. O certo é que tan só a uns metros, en Marqués de Valladares, hai unha salgadura cun recipiente destinado a procesar o sal, e na cubeta atopáronse restos de peixe.
Este xacemento é único porque se trata das salinas de evaporación solar máis antigas que se conservan da época romana. Ao contr
ario que a maioría, onde a colleita salina producíase polo sistema gravitatorio (deixar circular a auga de marea), en Vicus optábase por unha fórmula máis simple: coller a auga dun depósito veciño e traspasala aos "cultivos", onde se deixaba evaporar a auga. Así estivo a funcionar a salina durante séculos, exportando o produto como sal fino ou sal groso e activando así a economía local.
Dous pisos baixo o centro de saúde atópase a salina mellor conservada de toda Galicia e un centro de interpretación onde se conta aos visitantes como se extraía o sal (mediante o método de evaporación) e os seus usos, e mesmo se apunta a posibilidade de que Vigo puidese elaborar a salsa garum, esencial na gastronomía romana. O certo é que tan só a uns metros, en Marqués de Valladares, hai unha salgadura cun recipiente destinado a procesar o sal, e na cubeta atopáronse restos de peixe.
Este xacemento é único porque se trata das salinas de evaporación solar máis antigas que se conservan da época romana. Ao contr
ario que a maioría, onde a colleita salina producíase polo sistema gravitatorio (deixar circular a auga de marea), en Vicus optábase por unha fórmula máis simple: coller a auga dun depósito veciño e traspasala aos "cultivos", onde se deixaba evaporar a auga. Así estivo a funcionar a salina durante séculos, exportando o produto como sal fino ou sal groso e activando así a economía local.
No hay comentarios:
Publicar un comentario