Con Miguel Delibes e a súa aclamadísima Cinco horas con Mario despedimos as sesións do club ata a volta do verán.
A xuntanza nos deu para falar de Mario, o defunto, e de Menchu, a súa viúva, como trasunto os dous mundos nos que se dividía a España do momento. Ambos son escarnecidos de xeito maxistral polo autor vallisoletano. Se Menchu, trala súa incansable conversa de cotorra non queda ben reflexada ante os nosos ollos (clasista, estreita de miras, pouco sensible); Mario: soberbio, egoísta e profundamente desconsiderado coa súa dona, tampouco resulta ben parado. O que non hai dúbida é que, no medio de todo ese drama, os aportes do sentido do humor e a fina ironía están moi ben calibrados; razón pola que esta novela goza dun grande recoñecemento na literatura do século XX.
A versión teatral de Lola Herrera, o posible trasunto de Mario como espello do propio autor, a autocrítica de Delibes para co seu entorno, o acerto maxistral da novedosa estructura da novela, foron outros dos temas que discutimos no faladoiro.
E ao rematar de falar sobre a novela....
Estupendo fin de festa! Cunha exquisita cea nunha tapería cercana, onde nos serviron deliciosos pratos e un postre inesquecible...
E tamén con sorpresas!
Leo, coordinadora do noso club infantil de lectura, acompañounos á cea e nos fixo trucos de maxia, transportando obxectos "á outra dimensión".
Leo facendo desaparecer e aparecer obxectos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario