Álvarez, Lalana e Mallorquí

A escritora Branca Álvarez (Cartavio, Coaña) acaba de obter o premio «Anaya» de Literatura Infantil e Xuvenil pola obra «Aún te quedan ratones por cazar», un relato ambientado en Xapón durante a Segunda Guerra Mundial, pensado para nenos maiores de 10 anos. 

 En «Aún te quedan ratones por cazar», Álvarez fala de «a estupidez humana desde a visión dun neno», unha historia que se desenvolve en terras xaponesas a partir dun título, «que é o que tira do relato». «É unha frase que adoitaba dicir o meu avó cando eu afirmaba que quería ser pirata».

A idea de situar a aventura en Xapón ten que ver coa paixón que ese país e a súa cultura espertan na escritora, que na actualidade traballa nunha novela que sucede no país nipón durante o século XIX. O xurado que fallou o premio destaca da obra «a calidade literaria, a súa linguaxe poética e luminoso a pesar de narrar os horrores da guerra a través da mirada dun neno e como nese ambiente consegue pinceladas de beleza».

 "Parque muerte" é o nome da novela gañadora do XX Premio Edebé de Literatura Infantil, do autor zaragozano Fernando Lalana. Unha obra na que se tratan temas moi pouco habituais na literatura infantil: o suicidio e a morte. A novela tamén se publicará en braille. 

  Lalana quería falar co seu humor, ás veces sarcástico e con dobre sentido, dun tema "incómodo e nada habitual" na literatura infantil: o suicidio e a morte. Co escenario dun peculiar parque temático, o autor ofrece un relato de intriga, fantasía e amor, no que os mortos parecen vivos e os vivos vístense para parecer mortos.

 No apartado de literatura xuvenil impúxose César Mallorquí -fillo do creador do mítico O Coyote- cunha obra que, segundo o xurado Robert Saladrigas, é un "novelón, homenaxe explícita, sentido e intelixente a Xullo Verne".
Entusiasmado, Saladrigas sinalou que non é unha obra dirixida unicamente a mozas, senón que tamén a poden facer súa os adultos. "Será difícil igualala noutras edicións do premio Edebé", apostilou.
Mallorquí, un habitual dos Edebé, explicou que desde sempre tiña ganas de escribir unha novela "ao Xullo Verne, o escritor que me ensinou o asombrosa que é a realidade do mundo".
"La isla de Bowen" di que a escribiu para el mesmo, "un tío moi calvo que se chama César Mallorquí, o que tamén me creou unha profunda inseguridade, porque non sabía se lles gustaría a outras persoas".
Cre que se trata dunha obra divertida, que transcorre nunha illa do Ártico, cun malhumorado profesor Ulises Zarco -moi machista- de protagonista, xunto a un novo fotógrafo chamado Samuel Durango.