miércoles, 4 de enero de 2012

Celso cen!


  Noticia de alcance: a pedra da longa noite... resultou un diamante!



  Tal día como hoxe, pero un século atrás, a nova en Celanova foi o nacemento dun neno ao que os seus pais, intuíndolle un futuro excelso, bautizárono como Celso. E, como gran escritor de cartas, Emilio.


  A cousa é que o mozo creceu e reproduciuse, e, non conformándose con iso, uso o seu apelido, Ferreiro, para golpear con forza as conciencias e converterse nun referente cultural en todo o universo galegofalante.

  Agora, unha reflexión xocosa súa:
  

Una sardina asada en sazón, comida a dedo sobre una rebanada de torta de maíz, y mojada con una taza de vino tinto del Ribero o del Condado, vale tanto y es tan hermoso como un gran poema endecasílabo.

  E outra máis seria:

Terra

Todo o meu ser está leigado á terra,
sábeme a terra todo na memoria,
terra o camiño, terra a miña historia,
terra esta voz que no deserto berra.

No hay comentarios: