Ramón Vidal era a alegría do Club de Lectura, sempre divertido, chispeante e certero nos seus comentarios. Non se lle puña nada por diante, gustábanlle todos os xéneros, todos os estilos,... era un lector empedernido, un dos mellores da biblioteca e un home acolledor, riseiro, sempre de bo humor.
O día 15 foisenos para sempre. Querido Ramón, non son palabras bonitas que se din en momentos como estes, verdadeiramente imoste estrañar,como xa o faciamos cando non podías vir a algunha das reunións. Contigo foisenos unha parte da alma do noso club, da nosa biblioteca, das nosas vidas.
Unha aperta moi forte e chea de cariño para a túa familia.
O día 15 foisenos para sempre. Querido Ramón, non son palabras bonitas que se din en momentos como estes, verdadeiramente imoste estrañar,como xa o faciamos cando non podías vir a algunha das reunións. Contigo foisenos unha parte da alma do noso club, da nosa biblioteca, das nosas vidas.
Unha aperta moi forte e chea de cariño para a túa familia.
1 comentario:
Ramón, continuaremos leyendo, nos imaginaremos tus comentarios, seguiremos pendientes de tus gustos.
Cuando alguién como tú se va, siempre queda algo de él que continúa dando vida.
Publicar un comentario